Tot 1950 werd de gitaar met darmsnaren bespeeld, met of zonder nagels.
De negentiende eeuw kan beschouwd worden als de gouden eeuw van gitaarspel en -compositie met figuren als Ferdinando Carulli en Fernando Sor in de vroegere romantiek en het genie van Francisco Tárrega in de late 19e eeuw.
In een lecture performance geeft luthier Toon Lauwers een uiteenzetting over luthier René Lacôte, de Stradivarius van de gitaar. Aan de hand van werk van Sor, Coste en Carulli demonstreert Maarten Vandenbemden op historische instrumenten.
Voor twee avondconcerten presenteert Alexander Makay met bevriende muzikanten zijn eigen composities in eclectische stijl op Torres gitaar en nodigt hij Yiannis Efsthatopoulos uit voor een solorecital rond werk van ondermeer Francisco Tárrega, Miguel Llobet en Frederic Chopin.
Alle gitaren zijn (kopiëen van) historische instrumenten, worden bespeeld met darmsnaren en volgens historisch geïnformeerde uitvoering.
Alexander Makay is een Belgisch musicus met Hongaarse roots. Hij begon zijn gitaarstudie op jonge leeftijd aan het Stedelijk Conservatorium van Brugge in de klas van Jacques Vande Ginste. Deze opleiding resulteerde in het behalen van een eerste prijs in de DEXIA-wedstrijd, zowel voor kamermuziek als voor gitaar solo. Hij vervolgde zijn studies aan het Koninklijk Conservatorium te Gent in de klas van Yves Storms. Tijdens zijn hogere studies volgde hij privéles bij gitarist-componist Armand Coeck en realiseerde hij een liveopname van diens Concerto en solowerk.
Alexanders loopbaan wordt gekenmerkt door een steeds verdergaande uitdieping van muzikale stijlen. Met deze onafgebroken zoektocht als voedingsbodem groeide zijn repertoire doorheen de jaren uit tot een breed gamma, gaande van middeleeuwse muziek tot hedendaagse werken. Verschillende gitaarconcerti ontbreken niet op zijn palmares.
Als componist staan meerdere werken op zijn naam, zowel voor gitaar, klavecimbel als voor kleine kamermuziekbezetting en hij maakte gitaartranscripties van werk van Bach, Chopin en Wagner. Hij realiseerde de cd's Rosa Mystica (werk van Armand Coeck), The Blue Guitar (M. Tippett), Encuentro (Spaans repertoire) en Travels (eigen werk).
Zijn muzikale activiteiten brachten hem in verschillende Europese landen en op uitnodiging van pianist en festivaldirecteur Sergei Oskolkov viel Alexander de eer te beurt een solorecital te spelen in het het Poesjkin Museum te Sint-Petersburg.
Tijdens het einde van zijn dertiger jaren tekent een stilistische evolutie zich duidelijk af, en wel op twee niveaus:
Enerzijds is Alexander één van de pioniers in de revival van de laat negentiende-eeuwse stijl van Francisco Tárrega. Daarbij exploreert hij het klassieke gitaarspel op darmsnaren zonder nagels op een kopie van de Torres gitaar. Travels is de eerste opname waarin deze stijl gepresenteerd wordt.
Anderzijds beoefent hij als elektrisch gitarist, zanger en singer songwriter de stijl van Mark Knopfler; hij is frontman van The Str8ts, een door de pers gelauwerde Dire Straits tribute band. Als singer songwriter schreef hij de singles I Didn't Need To Know Her Name en Love of Gold.
Hij is de stichter van de Brugse benefietconcertreeks Een Podium voor de Passie en is artistiek directeur van De Appelvink. Dit laatste project heeft als missie een focus leggen op niche instrumenten aan de hand van artists in residence.
